B&B Zeeuws-Vlaanderen
Bed and breakfast Het Zoete Pèèrd, Groede, Zeeland
Geschiedenis B&B, boerderij en oud-bewoners
B&B Het Zoete Péérd was eerste Bed and Breakfast in Zeeuws-Vlaanderen
Begin jaren negentig van de vorige eeuw startten Jacqueline en Koos Kunst met de eerste bed and breakfast van Zeeuws-Vlaanderen. Zij bouwden de oude paarden- en koeienstal om tot B&B. Toen heette Het Zoete Péérd overigens nog d'Eierkurf, Zeeuws-Vlaams voor eiermandje. 19 jaar lang runden zij een succescvolle B&B die in het zomerseizoen zes maanden geopend was. Het was een bed and breakfast in country stijl en daar hoorden paarden bij. Vanuit d'Eierkurf begeleidde Jacqueline strandritten met haar Tinkers en Shires.
De B&B anno 1993 functioneerde anders dan nu. Booking.com en Google bestonden nog niet. Boekingen kwamen telefonisch binnen of reizigers belden op de bonnefooi aan. Reserveringen werden met de hand bijgehouden in een boek. De B&B was te vinden via de borden in het dorp en bij vertrek schreven gasten iets leuks in het gastenboek. Door internet is de logies- en hotelbranche in korte tijd sterk veranderd. Toeristen van over de hele wereld weten ons via internet te vinden. We leven in een mooie tijd, maar de geschiedenis van Het Zoete Pèèrd vertelt ook bijzondere verhalen.
Historie
De boerderij kent een rijke geschiedenis die terug gaat tot 1818, toen het woonhuis werd gebouwd dat nu vrij staat in de polders van Groede. "Rond het boerderijtje was ooit meer bebouwing", vertelt Milco van der Hooft, oud bewoner van het pand. "Bij het ploegen vonden we soms nog heel oude munten en stuitte mijn vader wel eens op de funderingen van een klooster dat hier in de buurt stond".
Van der Hooft woonde de eerste zeven jaar van zijn leven op d'Eierkurf. "Het was wel overleven hoor in de jaren '50 en '60. d'Eierkurf was een kleine boerderij waarbij alles met de hand gedaan werd. Het ploegen deden we bijvoorbeeld nog met paarden". Hoewel het geen vetpot was vertelt hij er enthousiast over. "De suikerbieten werden met de hand getrokken", vervolgt Milco. "Waar boeren nu enkele dagen voor nodig hebben, duurde toen weken. En dan moesten die bieten ook nog met paard en wagen naar Breskens gebracht worden".
De broers Van der Hooft (Milco, Sjaak en Erik) zijn in oktober 2019 met hun partners een weekend bij ons op bezoek. De jongste broer Erik heeft de familiegeschiedenis uitgeplozen en we bladeren door oude fotoboeken met foto's van grootouders, overgrootouders, betovergrootouders. Allemaal mensen die jarenlang op deze plek hebben gewoond. De oudste foto van één van de voormalige bewoners is van rond 1900. "Dat is Jacobus Houdersteijn, de opa van mijn moeder met drie stieren voor de ploeg".
We lopen door de B&B, het huis en de tuin. Herinneringen komen boven. "Vroeger was er nog een voordeur", zegt Milco. Het is te zien op onderstaande foto uit de jaren '50. "Maar die werd zelden gebruikt, hoor. Goed volk komt namelijk langs achteren", lacht hij. Geen wonder dus dat die ingang inmiddels is dicht gemetseld. De indeling van het huis zag er ook compleet anders uit. Op de plek waar nu de badkamer is was vroeger een grote kelder. "Daar lag de wintervoorraad. Flessen met ingezouten groenten, aardappelen, gepekeld vlees".
"En hier was de wc", vertelt Milco aan onze oudste dochter Lisa en wijst een plek aan in de achtertuin. "Het was een hokje met een zitting, een deksel en daaronder een gat in de grond. Nou dan ging je 's nachts niet graag naar de wc hoor, haha. En één keer per jaar moest die put worden leeg gehaald". Lisa kijkt haar ogen uit. "Dat deed mijn vader dan, dat was zijn favoriete klusje", grapt Milco nog eens. "En vervolgens werd het uitgesmeerd over de weilanden". "Echt?" "Ja Lisa, zo ging dat vroeger".
d'Eierkurf was eigendom van de familie Van der Hooft van 1952 tot 1966. Daarvoor was het vanaf 1901 in bezit van de familie Houdersteijn, maar dat was eigenlijk dezelfde familie. Janna Houdersteijn trouwde namelijk met Izaak Van der Hooft en Milco Van der Hooft was hun oudste zoon. Alhoewel, dat is niet helemaal waar. Milco, Sjaak en Erik hadden nog een oudere broer Freddy, maar hij kwam op twaalfjarige leeftijd op tragische wijze om het leven. Tijdens het spelen botste hij in volle vaart met z'n hoofd tegen het hoofd van een ander kind. Een zware hersenschudding liep uit op een hersenvliesontsteking waaraan Freddy een paar dagen later overleed. "Dat was een harde klap voor het gezin", vertelt Milco. "De foto van Freddy heeft altijd in de huiskamer gestaan".
Een ander verhaal dat indruk maakt stamt uit de Tweede Wereldoorlog, waar Groede overigens betrekkelijk ongeschonden door is gekomen, mede omdat het een Rode Kruis dorp was. De boerderij was in beslag genomen door de Duitsers en er werden jonge Duitse soldaten gehuisvest. "Het waren jonge jongens van 16, 17 jaar", verhaalt Milco vanuit de overlevering. Overdag moesten ze vechten in Oostburg, 's avonds kwamen ze naar de boerderij. "Sommigen onder hen wilden helemaal niet vechten, maar als ze terug kwamen en te weinig kogels hadden afgevuurd moesten ze voor straf met geweer in de nek rondjes om de weilanden lopen. Eén van de jongens werd de krankzinnigheid van de oorlog te veel. Vanuit de weilanden klonk een harde knal... hij keerde niet meer terug".
Bed and breakfast
Het gedeelte dat nu B&B is zag er in het verleden totaal anders uit, zoals te zien is op bovenstaande luchtfoto uit de jaren '60. Helemaal links, waar nu kamer 1 & 2 zijn, stonden de koeien, rechts daarvan een deur naar een kleine tussenruimte en daarnaast (huidige ontbijtruimte) werden de paarden gehouden. De paarden konden de stal in via de grote deuropening waar ze met wagen en al naar binnen liepen. "Het waren sterke knollen, die soms helemaal bezweet terug kwamen van het land", vertelt Van der Hooft. "Het was een mooi gezicht als die dieren stonden te dampen in het zonlicht". De paarden kenden het gebied zo goed dat ze zelfstandig naar d'Eierkurf liepen. "Als het werk gedaan was gaf mijn vader ze een klap op de kont en dan liepen ze vanuit de akkers terug naar huis".
Rechts van de paardenstal was de hooischuur die tegen het huis aan lag. Dat zorgde voor warmte in de winter. "Maar hoe verder het winterseizoen vorderde hoe minder stro er lag. Steeds minder isolatie dus en achter het stro leefden de muizen", vertelt Milco. "Die schoven per keer dat er een strobaal werd weggehaald verder op naar mijn slaapkamer. Het huis was toen lang niet zo goed afgesloten als nu, dus op een gegeven moment kreeg ik van mijn vader muizenvallen voor in mijn slaapkamer. Ik had ze nog niet neergelegd of kleng er zat er één in".
Van boerenbedrijf naar B&B
Vader Izaak kreeg het steeds moeilijker om het boerenbedrijf draaiende te houden. Er kwamen grotere boeren ondernemingen in de omgeving en de landbouw werd gemotoriseerd en geautomatiseerd. Hij begon naast het boeren aan een baan als polderwerker bij het waterschap. Uiteindelijk werden alle bedrijfsactiviteiten op d'Eierkurf gestaakt. Dat was het einde van het boerenbedrijf op d'Eierkurf. Stukken land werden verkocht en rond 1966 werd de boerderij met het overgebleven stuk grond verkocht aan de Belgische Prins de Nerode uit Westerloo via een makelaar uit Maldegem. "Die prins liet twee vakantiehuisjes bouwen op het land", weet Milco. "En er gaan verhalen dat er flink werd gefeest".
Daarna heeft fotograaf Andringa nog in het huis gewoond en is het in de jaren '90 in handen gekomen van de familie Kunst, die er naar eigen zegge de eerste B&B van Zeeuws-Vlaanderen van maakte.
In een oud krantenartikel vertelt Jacqueline hoe ze op het idee kwam van de B&B. Ze was jarenlang reisleidster en organisatrice van zakenreizen over de hele wereld geweest, maar toen ze met Koos (vrachtwagenchauffeur) en de kinderen in Groede ging wonen kon ze geen passend werk vinden. Ze wilde niet stil zitten en op een gegeven moment zei een vriendin tegen haar: "Dan verhuur je toch je bed". Dat bracht haar op het idee om de B&B te beginnen. Daarnaast is ze een rijstal begonnen met Tinkers en Shires en organiseerde strandritten voor gevorderde ruiters.
In 2012 vertrokken Jacqueline en Koos Kunst naar Frankrijk en verkochten d'Eierkurf door aan Koen Notteboom en zijn vrouw Naomi de Croock. Na hun scheiding baatte Koen d'Eierkurf alleen uit en verkocht het in 2017 aan ons; Antje Klewer en Frank Peters met onze dochters Lisa en Sanne.
Verbouwing en opening
Toen we het kochten in mei 2017 was de B&B verouderd en voldeed niet meer aan de eisen van deze tijd. Met hulp van familie, vrienden en aannemer Leenhouts uit Oostburg hebben we de B&B helemaal gestript en in drie maanden tijd weer opgebouwd. We dachten alles goed geregeld te hebben om niet in 'Ik Vertrek' situaties terecht te komen, maar de avond voor de opening op 1 september ontstond er een grote lekkage in het toilet naast kamer 5. Het klonk alsof er een douche werd aangezet. Godzijdank zonder waterschade in de kamer, maar in het toilet moest een nieuw plafond gezet worden.
Tot diep in de nacht hebben we nog de laatste zaken op orde gebracht zoals het ophangen van de gordijnen. Na een paar uur slaap waren we met het aanbrengen van de details zoals foto's, hangertjes, decoratie om 14.00 uur klaar. 30 minuten later ontvingen we de eerste gasten en was de B&B heropend en volgeboekt.